بازی « جهت یابی »

اطلاعات کلي بازي :
نام بازي: جهت يابي
نام محلي: جهت يابي
اهداف کلي: پرورش روحيه صداقت و راستگويي، آموزش رعايت مقررات و بهبود عمل ها و عکس العمل ها
اهداف جزئي: آشنايي با جهات جلو، عقب، چپ، راست و کنترل تعادلي بدن
تعداد بازيکن: 10 الي 40 نفر
سن بازيکنان: 9 الي 13 ساله
ابزار لازم: ندارد
محوطه بازي: حداقل 15 × 10 متر، ترجيحاً حياط مدرسه

شرح بازي:
معلم يا مربي بازيکنان را به صورت پراکنده در حياط مدرسه يا محوطه ي بازي آرايش مي دهد به طوري که نسبت به تمامي آنها ديد کافي داشته باشد.
آنگاه قوانين و مقررات بازي را که نوعي دويدن گروهي است به آنها شرح داده و مي خواهد که هر کدام نتوانست مرحله اي از بازي را به جاي آورد خودشان را کنار بکشند.
حال مربي در حالي که در مقابل آنها اين سوي و آن سوي در حرکت است بازيکنان را متوجه مي سازد که فقط در امتداد اشاره ي دست بدوند.
بازيکنان بايستي توجه داشته باشند که جهت اشاره ي دست ملاک است و نبايد جهت حرکت مربي آنها را فريب دهد و اشتباه کنند و اخراج شوند.
سپس براي تنوع و شيريني بازي، مربي از بچه ها مي خواهد که در خلاف جهت اشاره ي دست بدوند.
بازي همچنان ادامه مي يابد تا با برکناري يکايک آنها، نفر نهايي بازي مي تواند از نو شروع شود.
اين بازي چون با سرعت عمل انجام مي گيرد، بازيکنان اخراجي مدت زمان زيادي را از بازي دور نخواهند بود…

نتيجه بازي:
به طور کلّي اين بازي حسّ کنجکاوي کودک را بعد از اخراج برمي انگيزد تا قوّه ي ابتکارش را تحريک کند. در اين بازي، بازيکن سعي دارد که قدرت مقاومت خود را در برابر مشکلات بالا ببرد که اعتماد به نفس را به دنبال خواهد داشت.
در آنجا چون مربي از بازيکنان مي خواهد که به محض خطا، خودشان کنار بکشند و با انجام اين عمل، از سوي مربي يا معلم تمجيد مي شوند، بچه ها به صداقت و راستگويي علاقمند مي گردند.
و چون هر لحظه امکان اينکه با تغيير جهت اشاره ي دست از سوي مربي، تغيير مسير حرکت بدهند سرعت بيشتري را مي طلبد و در نتيجه در انجام عمل ها و عکس العمل ها بهبود حاصل مي شود.