مقاله با موضوع « هفته دفاع مقدس

_{مقاله با موضوع « هفته دفاع مقدس » (1)}

سال 59 در چنين روزهايي بود که هواپيماهاي رژيم بعث عراق با هجوم خود به آسمان کشورمان و بمباران شهرها جنگ تحميلي 8 ساله عليه ايران را رقم زدند.
اکنون سي ويک سال از آن زمان مي گذرد و ما نسل چهارمي ها ها هنوز مبهوت آن چه که در 8 سال دفاع مقدس گذشت هستيم.
شهدا، ما نسل چهارمي ها آن زمان هنوز چشم به جهان نگشوده بوديم و يا بسيار کوچک بوده ايم و موفق به درک جنگ تحميلي نشده ايم.
اکنون نيز که بيست وپنج سال از اين جنگ نابرابر مي گذرد هنوز چيز زيادي از شما نمي دانيم.نمي دانم چه کساني را مي توان به عنوان مقصران اصلي در اين راه معرفي کرد، اما قطعا افراد زيادي هستند که نتوانسته اند راه و مشي شما را به خوبي به جوان نسل امروز منتقل کنند.
شهدا رشادت ها و دلاورمردي هاي شما را تنها در بعضي از کليپ هاي تلويزيوني، عکس ها و نوشته ها ديده ام؛ اما هنوز نتوانستم به درستي شما را بشناسم.
شهدا وقتي درباره دليرمردي ها، سادگي ها، شجاعت، ايثار، جوان مردي، ولايت مداري و... شما مي شنوم از خود بي خود مي شوم که من کجا و شما کجا و چقدر من و بعضي از هم سن و سال هاي من از شما دوريم.
شهدا دلم مي گيرد وقتي مي بينم بعضي از همسالان من خواسته يا ناخواسته و به هر نحوي روي خون شما پا مي گذارند.
دلم مي گيرد وقتي مي بينم بعضي از جوانان امروز چقدر با ارزش ها و آرمان هاي شما فاصله گرفته اند؛ اشکم جاري مي شود وقتي مي شنوم که بعضي از امروزي ها شما را فقط مربوط به آن زمان مي دانند.
شهدا شما هميشه مظلوم بوده ايد و مظلوم خواهيد ماند.
شهدا متعجب مي شوم وقتي مي بينم چقدر از هم سن وسال هاي من در آن زمان در حالي که در بهترين شرايط قرار داشته اند، در بهترين دانشگاه ها در حال تحصيل علم بوده اند، پشت پا به همه چيز مي زنند و يک دست لباس خاکي بر تن کرده و راهي جبهه مي شوند. جبهه اي که زنده ماندن يا شهادتش تنها دست خداست.
شهدا کاش همه هفته ها، هفته دفاع مقدس بود تا ازشما و کار کارستانتان بيشتر گفته مي شد.شهدا کاش شما را بيشتر بشناسيم و بتوانيم پيرو خوبي در راهتان باشيم.
شهدا ديگر نمي دانم چه بايد بگويم. فقط مي توانم بگويم، شهدا شرمنده ايم...