متن ادبی « قضیه ی ولایت »

پيامبر فرمودند: آيا نه اين است که شما به يگانگي خداوند و اينکه محمد ( ص ) بنده و فرستاده ي اوست گواهي مي دهيد.
همگان گفتند: آري به اين حقايق گواهي مي دهيم.
پيامبر فرمودند: من به سراي باقي خواهم رفت، مواظب باشيد با دو چيز گرانبها که در ميان شما مي گذارم چگونه رفتار مي نماييد.
شخصي پرسيد يا رسول الله آن دو چيز گرانبها چيست؟
حضرت فرمودند: آنکه بزرگتر است کتاب خداست که وسيله ي ارتباط شما با خداست و ديگري عترت من که همان اهل بيت من هستند. اين دو هرگز از يکديگرجدا نخواهدشد تا کنار حوض کوثر بر من وارد شوند بنابراين شما بر آن دو پيشي نگيريد و از پيروي آن دو کوتاهي نکنيد که هلاک نخواهيد شد. ( حديث ثقلين )
بعد از آن دست حضرت علي ( ع ) را گرفتند و بلند کردند و فرمودند: آيا من بر شما برتر از خود شما نيستم؟ مردم گفتند : البته حضرت فرمودند: هر کس را که من مولا هستم علي نيز مولاي اوست. اين سخن را چند بار تکرار کردند و بعد دعا کردند که بار خدايا دوست بدار کسي را که علي را دوست دارد و ياري فرما ياران او را و خوار گردان خوارکنند گان او را ، و او را محور حق قرار ده. بعد از حاضرين خواستند که اين جريان را به غايبين برسانند. سپس مردم آن جمع ، يکايک به حضرت علي تبريک گفتند و ايشان را اميرالمومنين ناميدند. اين واقعه در محلي به نام غدير خم اتفاق افتاد. به همين دليل شيعيان روز به امامت رسيدن حضرت علي ( ع ) را عيد غدير خم نامگذاري کردند. آن سال را چون آخرين سفر حج پيامبر بود حجه الوداع ناميدند.
به ما که پيرو حضرت علي هستيم و ايشان را به عنوان اولين امام قبول داريم شيعه ي اثني عشري مي گويند ما حضرت علي ( ع ) و فرزندان ايشان را که يازده نفر هستند قبول داريم و اکنون در انتظاريم تا آخرين فزرند ايشان حضرت مهدي ظهور کنند و اسلام واقعي را در تمام جهان برقرار سازند.

منبع : سایت های اینترنتی

وبلاگ معاون پرورشی

( www.mplib.ir )

---